
Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008
Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά μας χίλιοι και πλέον πρόσφυγες που μένουν στον καταυλισμό της Ηρώων Πολυτεχνείου έσπασαν τη σιωπή και τον τρόμο. Η απελπισία για αυτούς τους ανθρώπους που τα κράτη ονομάζουν λαθραίους έφτασε στο αποκορύφωμά της μετά από μήνες ξυλοδαρμών, απειλών, μεταγωγών, τρομοκρατίας και μετά το τελεσίγραφο για την εκκένωση του καταυλισμού τους. Η λαοθάλασσα που ξεχύθηκε από τα παραπήγματα του καταυλισμού ήταν το αποτέλεσμα μια πρωτόγνωρης για όλους μας διαδικασίας συνέλευσης, 1000 και πλέον ανθρώπων, που έγινε μέσα στον καταυλισμό (μαζί με συναγωνιστές από το Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα Αθήνας) και αποφάσισε με τόλμη και θάρρος να διαταράξει την ηρεμία της πόλης διεκδικώντας το αυτονόητο. Να ζουν ελεύθεροι και να μετακινούνται ελεύθερα. Τα συνθήματα που κυριάρχησαν από τους πρόσφυγες ήταν: άσυλο, κάτω ο ρατσισμός, ελευθερία.
Για εμάς ως Αντιεξουσιαστική Κίνηση ο αγώνας για την ελευθερία είναι μια συνεχής πάλη ενάντια στην κυριαρχία. Από τη Θεσσαλονίκη, το στρατόπεδο συγκέντρωσης – (κέντρο υποδοχής κατά την κυβέρνηση) στη Βέννα, έως την Πάτρα ,οι κραυγές μας ενώνονται με τη ζωντανή θέληση κάθε ανθρώπου για ελευθερία. Καλούμε όλη την Πατρινή κοινωνία στον αγώνα για την υπεράσπιση του τελευταίου καταφύγιου του προσφύγων έχοντας αποφασίσει με γνώση κάθε συνέπειας ότι σε κάθε περίπτωση θα είμαστε μαζί τους προτάσσοντας τα κορμιά και τη θέλησή μας ως το τέλος.
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΣΥΛΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Πάτρας
Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008
Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008
Αφιέρωμα στο σκηνοθέτη Νίκο Νικολαΐδη
Ομάδα προβολών: τα φώτα της πόλης
Αφιέρωμα στο σκηνοθέτη Νίκο Νικολαΐδη
Πρόγραμμα προβολών
Τριλογία: το σχήμα του εφιάλτη που έρχεται
Τρίτη 8/1 Ευρυδίκη ΒΑ 2037
Κυριακή 13/1 πρωινή περίπολος
Τρίτη 15/1 the zero years
Τριλογία: όχι πια εδώ
Κυριακή 20/1 τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα
Τρίτη 22/1 γλυκιά συμμορία
Κυριακή 27/1 ο χαμένος τα παίρνει όλα
Ανολοκλήρωτη τριλογία: αυτοί που αγάπησαν ένα πτώμα
Τρίτη 29/1 Singapore sling
Κυριακή 3/2 θα σε δω στην κόλαση αγάπη μου
Προβολές κάθε Τρίτη και Κυριακή 21:30
Ανοικτός κοινωνικός χώρος VESRUS Αράτου 49
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
Οι εκατοντάδες χιλιάδες απεργοί που διαδήλωσαν για το ασφαλιστικό σ’ όλη την Ελλάδα έστειλαν ένα μήνυμα οργής ενάντια στην απελπισία που τους επιφυλάσσει όχι μόνο το νομοσχέδιο για την ασφάλιση αλλά το σύνολο της επίθεσης από το κράτος και το κεφάλαιο. Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, φοιτητές άνεργοι και μετανάστες βρίσκονται αντιμέτωποι με τον αγριανθρωπισμό του κέρδους και τον μονόδρομο που αυτό επιβάλει. Το ασφαλιστικό είναι η κορυφή του παγόβουνου που δημιουργεί η συσσωρεμένη απελπισία και ο εξευτελισμός της αξιοπρέπειας του συνόλου των εργαζομένων.
Τα περιθώρια των αυταπατών για τις ‘’λύσεις’’ που δίνουν οι κομματικές και συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες γίνονται όλο και πιο στενά όλο και πιο αδιέξοδα. Όσο πιο μεγάλη γίνεται η επίθεση της καθεστωτικής εκμετάλλευσης άλλο τόσο πιο έντονη γίνεται και η διαπραγμάτευση της ήττας απ’ αυτές τις γραφειοκρατίες. Τα ψίχουλα δεν αρκούν για να βαφτίσουμε την ήττα ‘’νίκη’’. Έχουμε ανάγκη από πραγματικές νίκες κι αυτές δεν μπορεί να τις πραγματοποιήσει κανείς άλλος πέρα από μας τους ίδιους. Να πάρουμε τους αγώνες στα χέρια μας να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.
Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια η Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης κατέλαβε την ημέρα της απεργίας για 2 ώρες τα γραφεία του ΤΕΒΕ στην Αριστοτέλους για λόγους όχι μόνο συμβολικούς αλλά και πραγματικούς με κεντρικό πανό ‘’Όχι άλλη ήττα. – Όχι στην κομματική ξεφτίλα. – Όλα για όλους τίποτα για το κράτος και τ’ αφεντικά’’. Εν συνεχεία στο ύψος της Εγνατίας με Αριστοτέλους κατά τη διάρκεια της ογκώδους πορείας κατέβασε και κατάστρεψε την κάμερα παρακολούθησης των εργατικών συγκεντρώσεων με την απόλυτη συναίνεση των διαδηλωτών. Ήταν μια ακόμη απάντηση ενάντια στο ‘’Σανιδωμένο’’ γκάζι της καταστολής που έχει πατήσει το καθεστώς σε βάρος όλων όσων το αμφισβητούν. (Μ’ αυτή την ξέφρενη πορεία της καταστολής βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος και ο Β. Μποτζατζής μαζί με άλλους 3 διωκόμενους κάτω απ’ το βάρος του τρομονόμου χωρίς κανένα πρόσχημα που να αναλογεί σε τέτοιας βαρύτητας κατηγορία).
Απέναντι στο ‘’μάτι’’ της αστυνομίας και στα εισαγγελικά διατάγματα η απάντηση θα είναι μία και σταθερή: Οι δρόμοι δεν τους ανήκουν και θα αγωνιστούμε να παραμείνουν ελεύθεροι – δημόσιοι – και κοινωνικοί και σ’ αυτό το σημείο εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους 2 εναερίτες της ΔΕΗ, που διώκονται για την απομόνωση της λειτουργίας των καμερών στο πεδίο του Άρεως.
Ο αγώνας για το ασφαλιστικό μόλις άρχισε.
Ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση απ’ τα δεσμά της εκμετάλλευσης δεν σταμάτησε ποτέ. ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007
Για τα γεγονότα στο λιμάνι της Πάτρας
Το βράδυ της Πέμπτης μετά το σοβαρό τραυματισμό νεαρών Αφγανών προσφύγων από λιμενικούς και «νομοταγείς» πολίτες ξέσπασαν επεισόδια στο λιμάνι της Πάτρας στην περιοχή του μόλου. Το περιστατικό είναι ένα ακόμα γεγονός στην αλυσίδα των ξυλοδαρμών, των μαχαιρωμάτων και των εξευτελισμών που δέχονται καθημερινά από τις δυνάμεις καταστολής αυτοί οι άνθρωποι.
Το βράδυ της Πέμπτης λοιπόν βρεθήκαμε μαζί τους μαζί με πολλούς άλλους. Βρεθήκαμε μαζί με ανθρώπους απελπισμένους και εξαθλιωμένους, από την κρατική βαρβαρότητα που τους καταδικάζει σε ζοφερές συνθήκες επιβίωσης, αλλά και ταυτόχρονα με ανθρώπους αποφασισμένους να αντισταθούν με μόνο όπλο την εξεγερμένη τους αξιοπρέπεια.
Για εμάς οι κραυγές τους που ξεκινούν από τα βουνά του Αφγανιστάν και φτάνουν στις φωτισμένες λεωφόρους της δήθεν πολιτισμένης Δύσης συμπυκνώνουν τη οργή του κάθε καταπιεσμένου ενάντια στην παγκόσμια κυριαρχία.
Καλούμε όλη την πατρινή κοινωνία στο αγώνα αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες.
Καμία ποινικοποίηση της Αλληλεγγύης
Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Πάτρας
Υ.Γ. Συλλογή ρούχων και φαρμάκων θα γίνεται από Τετάρτη έως Σάββατο απόγευμα στον ανοιχτό κοινωνικό χώρο VERSUS (Αράτου 49)
antiauthoritarianmovement@gmail.com
Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2007
Λύση στο ασφαλιστικό δεν υπάρχει γιατί δεν υπάρχει πρόβλημα
Η κοινωνική ασφάλιση (περίθαλψη, επιδόματα, σύνταξη κ.ά) αποτελεί μια βασική ασπίδα της κοινωνικής προστασίας απέναντι στα εργοδοτικά συμφέροντα, την οποία η εξουσία, εκφρασμένη μέσω του κράτους- κεφαλαίου προσπαθεί να χτυπήσει, επικαλούμενη τη δήθεν εξυγίανση του ασφαλιστικού, λίγους μήνες μετά τη σκανδαλώδη ληστεία των αποθεματικών των ταμείων. Πρόκειται για μια ακόμη έκφανση της πολυδιάστατης και συγχρόνως ενιαίας νεοφιλελεύθερης επίθεσης που ανοίγει ένα – ένα τα μέτωπά της, προκειμένου να μην έρθει αντιμέτωπη με το σύνολο της κοινωνίας. Προηγήθηκε το εκπαιδευτικό -βάζοντας στο στόχαστρο τη γ΄βάθμια εκπαίδευση και αφού η διαμάχη έκλεισε (;) - κακήν κακώς ήρθε η σειρά των εργαζομένων, νυν και μελλοντικών.
Η κυβέρνηση ανοίγει υποτίθεται έναν διάλογο για να εξασφαλίσει μια τύποις συναίνεση, όμως πώς είναι δυνατό να συναινεί το μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων με την κατάργηση ή τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων που έχουν κατακτηθεί μέσα από πολυτάραχους μακρούς αγώνες του εργατικού κινήματος; Στην περίσταση αυτή, η κατ΄ όνομα σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση, στην πραγματικότητα δεν αντιμάχεται τις προβλεπόμενες ρυθμίσεις, αφού η ίδια ως κυβέρνηση τις προώθησε πρώτη. Από την άλλη, η αριστερά, βουλευτική και μη, ενώ σε πρώτο πλάνο αρνείται το διάλογο, δεν αρθρώνει λόγο και δράση αντίστασης και αμήχανα εκφράζει άλλο ένα μοντέλο διαχείρισης προς τέρψη της δημαγωγίας. Όσο για τις ηγεσίες ΓΕΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ τα σχόλια περιττεύουν, γιατί ως συνδιαχειριστές έτρεξαν αρχικά να δηλώσουν τη συμμετοχή τους στην εκτόνωση της κρίσης και τώρα φορούν το αγωνιστικό τους προσωπείο, για να καταλήξουν ως είθισται σε διαπραγματεύσεις μειονεκτικές για τους εργαζόμενους.
Τα ιδεολογήματα που προβάλλει ο νεοφιλελευθερισμός, στην παρούσα φάση δια στόματος Γκαργκάνα, σε μια προσπάθεια ενίσχυσης του φοβικού κλίματος, περί μη βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος, όχι μόνο έχουν σαθρή βάση αλλά ξεμπροστιάζουν την τακτική κράτους και μεγάλων εργοδοτών. Διότι είναι σταθερό όπλο του κράτους, ιδιαίτερα στις μέρες μας να σπέρνει το φόβο στο συλλογικό ασυνείδητο, έτσι που στο ατομικό συνειδητό ο καθένας να αισθάνεται μικρός και αδύναμος να αμυνθεί και να αγωνιστεί για όσα τον αφορούν. Ενώ το σύστημα ασφάλισης στηρίζεται σε εισφορές εργαζομένων, εργοδοτών και μερικώς από την κρατική χρηματοδότηση, οι ασφαλισμένοι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι που πληρώνουν με συνέπεια τις υποχρεώσεις τους. Το κράτος οφείλει στα ταμεία περίπου 2 δις ευρώ, ποσό που διαρκώς αυξάνεται και οι ΔΕΚΟ προηγούνται σταθερά μεταξύ των ισχυρών εργοδοτών που στοιβάζουν χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία. Συγχρόνως οι ιδιωτικοποιήσεις με τις εθελούσιες εξόδους και τις πρόωρες συντάξεις εξουθενώνουν το σύστημα. Παρομοίως, οι επιχειρήσεις που εισφοροδιαφεύγουν, η μαύρη & ανασφάλιστη εργασία με τη μη συνεισφορά τους στην ασφάλιση, μεταβιβάζουν το βάρος στους υπόλοιπους εργαζομένους.
Ηλίου φαεινότερο ότι τα ιδεολογήματα είναι απροκάλυπτα ψέματα, αφού στην πραγματικότητα το ασφαλιστικό δεν διατρέχει κίνδυνο από την επιμήκυνση του ορίου ζωής, από το κόστος εργασίας ούτε και από τους μετανάστες, αν κράτος και μεγάλες επιχειρήσεις καταβάλλουν τις οφειλές τους και σέβονται τα αποθέματα των ταμείων.. .
Η κυβέρνηση αφενός θέλει να συμπιέσει τα ασφαλιστικά δικαιώματα, αφετέρου ακολουθώντας τις επιταγές της παγκοσμιοποιημένης αγοραίας οικονομίας, επιθυμεί διακαώς να νομιμοποιήσει το καθεστώς της μαύρης εργασίας, το μοντέλου του εργαζόμενου λάστιχο, την υποαπασχόληση, την ιδιωτική αυτασφάλιση με το κόστος πληρωμένο από τον ίδιο, πιέζοντας έτσι ασφυκτικά το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Το ζήτημα δεν αφορά μόνο στους νέους εργαζόμενους, αφορά όλο τον κόσμο που παράγει πλούτο για να τον οικειοποιούνται οι λίγοι, αφορά στους σημερινούς φοιτητές που αύριο, αν δεν αναστραφεί η κατάσταση, θα βρούν μπροστά τους ξεχαρβαλωμένα τα κοινωνικά δικαιώματά. Είναι ζήτημα όλων μας!
Αν υποχωρήσουμε σε ένα δικαίωμα, θα είναι χαμένο για όλους μας. Μόνο η κοινωνία μπορεί να ματαιώσει τα σχέδια των φιλελεύθερων κραχτών. Ο νόμος Γιαννίτση, πριν χρόνια, με ανάλογο περιεχόμενο έμεινε στα συρτάρια επειδή η αντίσταση της κοινωνίας υπερίσχυσε. Συνθήκες νίκης υπάρχουν όταν το κοινωνικό σύνολο προτάσσει αδιαπραγμάτευτα το κοινό δημόσιο συμφέρον του (και όχι το κρατικό ή το ιδιωτικό) απέναντι σε μικροβολέματα και φόβους. Η αντίσταση και ο αγώνας στο δρόμο, στην απεργία, με δράσεις είναι ό,τι έχουμε να αντιπαραθέσουμε στο νέο μεσαιωνικό τοπίο που έχουν σχεδιάσει για το παρόν και το μέλλον μας. Οι ρωγμές μπορεί να είναι μικρές αλλά μπορούμε να τις μεγενθύνουμε αν αποφασίσουμε ότι η πολιτική γίνεται στους δρόμους και είναι υπόθεση όλων μας, υπόθεση της ζωής μας.
20 Νοεμβρίου 2007 Αντιεξουσιαστική Κίνηση Πάτρας